Konuşma, deprem sonrası engelli bireylerin yaşadığı zorluklara odaklanıyor. Celal Karadoğan, engellilerin ihtiyaçları ve toplumdaki algıları üzerine çalışan bir isim olarak, depremden sonra engellilerin ekstra mağduriyet yaşadığını vurguluyor. Devletin engellilere yönelik bir afet planlaması olmadığı, bu nedenle engellilerin temel ihtiyaçlara bile ulaşmakta zorlandığı belirtiliyor. Özellikle otizm ve Down sendromu gibi özel gereksinimli çocukların annelerinin ilaç ve uygun ortam bulma konusunda ciddi sıkıntılar yaşadığı ifade ediliyor.

Kahramanmaraş ve İskenderun gibi bölgelerde, ailelerini kaybeden engellilerin kötü koşullarda yaşam mücadelesi verdiği anlatılıyor. Samandağda bir ailenin, Down sendromlu çocuklarıyla dışlanma ve unutulma hissini yaşadığı aktarılıyor. Engellilerin temel ihtiyaçları olan tekerlekli sandalye, alt bezi ve ilaçlara ulaşamadığı, devletin bu konuda yetersiz kaldığı vurgulanıyor.

Celal Karadoğan, engellilerin taşınması ve bakımı gibi konularda da devletin yetersiz kaldığını, bu süreçte gönüllülerin ve sivil toplumun çabalarının öne çıktığını belirtiyor. İstanbul Büyükşehir Belediyesi gibi kurumlardan destek alındığı, ancak genel olarak engellilere yönelik sistematik bir politikanın eksikliği hissediliyor.

Engelli milletvekillerinin de bu süreçte yetersiz kaldığı, engellilerin sorunlarının gündeme getirilmediği eleştirisi yapılıyor. Celal Karadoğan, engellilerin haklarını savunmak için mücadeleyi sürdüreceklerini, bu konuda kamuoyu oluşturmayı hedeflediklerini ifade ediyor.

Son olarak, engellilerin öncelikli ihtiyaçlarının karşılanması, annelerin psikolojik destek alması ve engellilere yönelik kalıcı çözümler üretilmesi gerektiği vurgulanıyor. Bu süreçte dayanışmanın önemi bir kez daha altı çiziliyor.