Konuşmada, Suriye ve Türkiye arasındaki ilişkiler, Rusyanın rolü, Şam yönetiminin talepleri ve Ankaranın tutumu detaylı bir şekilde ele alınıyor. Şam, Türkiyeden, Suriyenin kuzeyindeki askeri varlığını tamamen çekmesini ve desteklediği silahlı gruplara (özellikle ÖSO ve Milli Ordu) verdiği desteği kesmesini talep ediyor. Şam, Türkiyeyi işgalci olarak nitelendiriyor ve bu bölgelerdeki Türk faaliyetlerini (üniversite açma, Türk lirasının kullanımı gibi) sorun olarak görüyor.

Rusya, Türkiye ile Şam arasında arabuluculuk yapıyor ve Erdoğan ile Esad arasında bir görüşme gerçekleşmesini istiyor. Ancak Şam, Türkiyeye güvenmediğini belirtiyor ve somut adımlar atılmadan bu tür bir görüşmeye sıcak bakmıyor. Rusyanın bu baskısı, özellikle Ukrayna krizi sırasında Türkiyenin desteğini almak istemesiyle bağlantılı.

Türkiye ise Suriyenin kuzeyindeki varlığını sürdürme eğiliminde ve ÖSO gibi gruplarla ilişkisini devam ettiriyor. Ancak son dönemde bu grupların kontrol edilmesinde zorlandığı ve sahada yaşanan çatışmaların arttığı belirtiliyor. Türkiye, Şam ile ilişkileri normalleştirme çabasını iç politikada seçim yatırımı olarak kullanıyor, ancak orta ve uzun vadede ekonomik ve jeopolitik zorunluluklar da bu süreci etkiliyor.

Kürtler meselesinde, Şam ile Türkiyenin bakış açıları farklı. Şam, Suriye Demokratik Güçlerini (SDG) terörist olarak nitelendirmiyor ve diplomatik çözümü tercih ediyor. Türkiye ise SDG'yi PKK ile bağlantılı görüyor ve bu yapıya karşı sert bir tutum sergiliyor.

Son olarak, Moskovadaki savunma bakanları düzeyindeki görüşme, 2011'den bu yana ilk temas olarak değerlendiriliyor. Ancak hızlı bir ilerleme beklenmiyor. Türkiyenin Suriyenin kuzeyinden çekilmesi ve Şam ile ilişkilerin normalleşmesi uzun bir süreç gerektiriyor. Sahada ise çatışmalar devam ediyor ve Türkiyenin takviye kuvvet gönderdiği belirtiliyor.